eylül akşamı

seninle başlayan ikinci yaşamımın ilk akşamına, beş eylül'e...

ve hayatımın tüm beş eylüllerine..

hiçbir neden yokken
ya da biz bilmezken
tepemiz atmış ve vuruşmuşuzdur
onca neden varken
ve tam sırası gelmişken
hiçbir şey yapmamış
susmuşuzdur
aynı anda aynı sessiz geceye doğru
“içim sıkılıyor” demişizdir
aynı sabahta uyanırken, kimbilir
aynı düşü görmüşüzdür

olamaz mı? olabilir
onca yıl sen orada
onca yıl ben burada
yollarımız hiç kesişmemiş
şu eylül akşamı dışında

belki
benim kağıt param
bi şekilde
döne dolaşa
senin cebine girmiştir
belki, aynı posta kutusuna
değişik zamanlarda da olsa
bi kaç mektup bırakmışızdır
ayın karpuz dili batışını izlemişsizdir
denizin kıyısında…
aynı köşeye oturmuşuzdur
köhnede
belki de bi kaç gün arayla

olamaz mı?olabilir
onca yıl sen orada
onca yıl ben burada
yollarımız hiç kesişmemiş
şu eylül akşamı dışında

bostancı dolmuş durağında
sen başta
ben en sonda
öylece beklemişizdir
sabah 7.30 vapuruna sen koşa koşa yetişirken
ben yürüdüğümden kaçırmışımdır

aynı anda başka insanlara
“seni seviyorum” demişsizdir
mutlak güven duygusuyla
başımıza başka omuzlara dayamışızdır…

olamaz mı?olabilir
onca yıl sen orada
onca yıl ben burada
yollarımız hiç kesişmemiş
şu eylül akşamı dışında