belki..

bu şiiri çok severim, seni de.

Belki Yine Gelirim

Dudaklarimi kanatircasina isiriyorum günlerdir

her sözcük dilimin ucunda küfre dönüyor çünkü

Bir gök gürlese bari diyorum bir sagnak patlasa

bitse bu sessizlik, bu kirli yapiskanlik bitse

ama bir tufan az mi gelir yoksa yine de

yirtilan ve parçalanan birseyler olmali mutlaka

hiç durmadan yirtilan ve parçalanan bir seyler

Oysa ne kadar sakin bu sokaklar ve bu kent

ne kadar dingin görünüyor bana simdi gökyüzü

Gidenler nerde kaldilar, özledim gülüslerini

bir kenti güzellestiren yalniz onlardi sanki

onlardi çocuklara ve aska ölesiye baglanan

kadinlari güzellestiren herhalde onlardi

'Tükürsem cinayet sayilir' diyordu birisi

tükürsek cinayet sayiliyor artik ama nerde kaldilar,

özledim gülüslerini onlarin

Uzun uzun bakiyorum kivrilan sokaklara

tek yaprak bile kimildamiyor nedense

ve tek tek söndürüyor isiklarini varoslar

alnimi kirik bir cama yasliyorum,

kaniyor kanimin pihtilarinda güllerin serinligi

ve fakat bir cellat gibi yetisiyor pusudaki

Dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Yasamak neleri ögretiyor, düsünüyorum

okudugum bütün kitaplar paramparça

çikip dolasiyorum aksamüstleri bir basima

bir uçtan bir uca yalnizliklar oluyor kent

bulvar kahvelerinin önünden geçiyorum

sirnasik aydinlar, arabesk hüzünler

bir gazete sayfasinda sereserpe bir yosma

Sesler gittikçe azaliyor, kuslar azaliyor

ve ne zaman yolum düsse vuruldugun yere

kizgin bir halka oluyor boynumda o sokak

Hüznü yalniz atlarimiz duyuyor artik

biz çoktan unutmusuz böyle seyleri

ama içimde bir sirtlanin dalgin durusu

ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Içimde zaptedilmez bir kirma istegi dizginlerini koparan bir at

sanki bu soluk soluga kaliyorum her sonbahar


ve sevgilim ne zaman hosgörülü olsa

bir yolculuk düsüyor aklima,

gidiyorum bütün gençligim böylece geçip gitti iste

ama hala bir seyler var vazgeçemedigim

Hangi duvar yikilmaz sorular dogruysa

birgün gelirsek hangi kent güzellesmez

siirlerim bir dostun vuruldugu yerde yakildi

geri almiyorum külleri yanginlar çiksin diye

Devriyeler çikart simdi,

bütün isiklarini söndür

sordugum hiçbir soruyu geri almiyorum ey sokak

ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük

Dudaklarimi kanatircasina isiriyorum günlerdir

bir gök gürlese bari diyorum

bir sagnak patlasa bitse bu kirli ve yapiskan sessizlik,

hiç gitmesem

oysa ne kadar sakin sokaklar,

kent ve bütün yeryüzü

ipince bir su gibi siziyorum gecenin tenha gögüne

sessizce çekip gidiyorum simdi,

sessiz ve kimliksiz

Belki yine gelirim, sesime ses veren olursa bir gün ...

Ahmet Telli