bir beyaz kağıda herşey yazılabilir, senin dışında! güzelliğine benzetme bulmak zor. sen, iyisi mi, sana benzemeye çalışan herşeyden, bir gülden, bir ilk, bir sonbahardan sor...
CANUŞKAM dediğim, gözümü açtığımda/kapadığımda/ her sabah/ akşam/ikindi/kuşluk/hüzün /tutku/kavga/mutluluk/hezimet/ zafer ve hayatın bilumum her anında, yemek yerken/film izlerken/ çalışırken/ uyurken / gülerken/ kızarken/ düşünürken/anlarken/ anlayamazken/ kabullenirken/ delirirken/nefes aldığı/aldığım her saniye yanında olayım/yanımda olsun istediğim... Geleceğinde olmamayı düşünemezken, geçmişinde olamadığıma hayıflandığım... Durmadan dua ettiğim... Yani yandığım/tutuştuğum... Kocam olduğu halde, 'emanet' bildiğim... Varlığına şükür/kısa kısa da olsa yokluğuna isyan ettiğim.. Bir oda ötede olmasına dayanamadığım.. Yokken boğuluyorum sandığım... Tenine değmezsem uyuyamadığım... Tüm bunlar normal mi bilmediğim... Normal değilse bile benim dediğim, kabullendiğim... Ondan gelen herşeyi sevdiğim... Yok eğer normalse, aşkın ne denli yakıcı olduğunu öğrendiğim... Ve bu ateşle yaşamayı nasıl başarabildiğime şaştığım...
