sensiz/soğuk/uzak bi şehrin havaalanında...

şimdi, tam şu anda...

senden uzak, üstüne üstlük bi de soğuk bi şehrin havaalanında, akşamın bu saatinde oturmuş gelen geçen yolcuları izlerken, insanların yüzlerine bakıp "hımm mutsuz birine benziyor" ya da "çok yorgun çoook" deyip yüzlerdeninsananalizi oynarken seni düşünüyorum aslında..

bu kısacık ayrılığı...

sonrasında iç çekiyorum.. daha uzun ayrılıkların tadını bilmemek/hiiiç öğrenmemek duasıyla... ve senin yanına gelir gelmez sana sımsıkı sarılmayı düşünüyorum.. ensene burnumu dayayıp kokunu içime çekmeyi...

canuşkam, adı canımdan öte sevgilim.. seni çok seviyorum..
hergün daha çok, hergün daha tutkulu ve hergün daha büyük bi şükürle...

sana aşık olduğumu anladığım o gün ne idiyse duam hala dilimde: tanrı, bana sesin/gülüşün/tenin/nefesin /kokun/adın/ellerin/kurban olduğum 'yerçekimli karanfil' gözlerinsiz bi hayat göstermesin...

seni seven deli karın:)